1637-1658
1637 - Po śmierci Bogusława XIV powiaty lęborski i bytowski zostały na 20 lat włączone do Korony (1638 - 1657), a władzę nad powiatami przejęli starostowie polscy (Stanisław Koniecpolski i Jakub Wejher). Mała aktywność szlachty bytowskiej sprawiła, że w 1637 r. stolicą starostw lęborskiego i bytowskiego stał się Lębork, ponieważ lepiej się rozwijał, a ludzie wykazywali większą aktywność. Lębork i Bytów już w czasach książęcych mocno się różniły. Charakterystyczne jest to, że przedstawiciele Lęborka uczestniczyli w sejmikach Prus Królewskich już od lutego 1636 r., czyli przed przejęciem starostw przez Polskę. Potwierdza to zainteresowanie miasta kontaktami z Prusami.
Kolejnym posunięciem króla Władysława IV, zważywszy na wieść o zbliżającej się śmierci księcia Bogusława XIV, było wysłanie do rejonu ziem bytowskich i lęborskich pisma zapowiadającego przyłączenie ich do województwa pomorskiego w marcu 1637 roku.
Pismo to stanowiła późniejszą podstawę do ich wstąpienia do Prus Królewskich.
Królewskimi, które traktowały już starostwa jako integralną część prowincji.
W 1641 r. 20 sierpnia sejm warszawski uregulował status prawny starostw włączając je do województwa pomorskiego. Lęborczanie brali udział w generałach nieprzerwanie do 1657 r., a bytowianie prawdopodobnie ani razu. Bytów nie wykorzystał w pełni możliwości rozwoju, ponieważ w pierwszych latach rządów tracił energię na spory religijne. W 1651 r., doszło do sporu pomiędzy władzami miasta, a starostą Jakubem Wejherem. Chodziło o to, że miasto zalegało z płaceniem podatków oraz kwestionowało wysokość. Prawdą jest iż w 1650 r. były one trzykrotnie wyższe niż w poprzednim roku.
J. Wejher
Więcej informacji znajdziesz w książkach:
Historia Bytowa - Zygmunt Szultka
Bytów wszystko o... - Zbigniew Bukowski
Historia Kaszubów w dziejach Pomorza - Gerard Labuda
|
1637 - Po śmierci Bogusława XIV powiaty lęborski i bytowski zostały na 20 lat włączone do Korony (1638 - 1657), a władzę nad powiatami przejęli starostowie polscy (Stanisław Koniecpolski i Jakub Wejher). Mała aktywność szlachty bytowskiej sprawiła, że w 1637 r. stolicą starostw lęborskiego i bytowskiego stał się Lębork, ponieważ lepiej się rozwijał, a ludzie wykazywali większą aktywność. Lębork i Bytów już w czasach książęcych mocno się różniły. Charakterystyczne jest to, że przedstawiciele Lęborka uczestniczyli w sejmikach Prus Królewskich już od lutego 1636 r., czyli przed przejęciem starostw przez Polskę. Potwierdza to zainteresowanie miasta kontaktami z Prusami. Kolejnym posunięciem króla Władysława IV, zważywszy na wieść o zbliżającej się śmierci księcia Bogusława XIV, było wysłanie do rejonu ziem bytowskich i lęborskich pisma zapowiadającego przyłączenie ich do województwa pomorskiego w marcu 1637 roku. Pismo to stanowiła późniejszą podstawę do ich wstąpienia do Prus Królewskich. Królewskimi, które traktowały już starostwa jako integralną część prowincji. W 1641 r. 20 sierpnia sejm warszawski uregulował status prawny starostw włączając je do województwa pomorskiego. Lęborczanie brali udział w generałach nieprzerwanie do 1657 r., a bytowianie prawdopodobnie ani razu. Bytów nie wykorzystał w pełni możliwości rozwoju, ponieważ w pierwszych latach rządów tracił energię na spory religijne. W 1651 r., doszło do sporu pomiędzy władzami miasta, a starostą Jakubem Wejherem. Chodziło o to, że miasto zalegało z płaceniem podatków oraz kwestionowało wysokość. Prawdą jest iż w 1650 r. były one trzykrotnie wyższe niż w poprzednim roku. Więcej informacji znajdziesz w książkach: Historia Bytowa - Zygmunt Szultka Bytów wszystko o... - Zbigniew Bukowski Historia Kaszubów w dziejach Pomorza - Gerard Labuda |